به گزارش خبرنگار پلاتو هنر، مونا خورشیددوست، نقاش و نوازنده پیانو، اولین نمایشگاه منسجم انفرادی خود را با عنوان «می‌شنوی؟» برگزار کرده‌است.
تمامی نقاشی‌های این هنرمند، ترکیبی از عکس‌های رادیولوژی، اعضای بدن و سازهای مختلف هستند که 19 اثر با مداد و یک اثر با ذغال خلق شده‌اند.
به بهانه فعالیت هنری این هنرمند و برگزاری نمایشگاه «می‌شنوی؟»، گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
خورشیددوست درباره این آثار نقاشی توضیح داد: عکس‌های رادیولوژی نمادی از جسم و کاربرد موسیقی و ساز نمادی از روح آدمی بوده‌است. این دو قسمت، به صورتی بخشی از وجود من هستند که دوست داشتم با یکدیگر ترکیب شوند.
در هر فقدانی، پیامی نهفته است…
این هنرمند عنوان کرد: تعدادی از این عکس‌های رادیولوژی، مربوط به یک سندرم، شکستگی و نقص هستند. یکی از تابلوها مربوط به یک نقص عضو است که شخص پاهای خود را از دست داده‌است و از یک پای پروتز استفاده می‌کند. این اثر همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید، با ساز کلارینت ترکیب شده‌است.
او ادامه داد: دوست داشتم با این تابلو این مفهوم را به مخاطب خود برسانم که در هر رنج و فقدانی، یک پیام و زمزمه‌ای نهفته است و آدمی باید نسبت به آن رنج و فقدان، هشیار و آگاه باشد تا بتواند زیبایی‌های درونی هر فقدانی را ببیند.
این هنرمند درباره یکی‌دیگر از تابلوهای نقاشی‌اش گفت: یکی از تابلوها مربوط به شخصی است که به صورت مادرزادی، به سندرم انحنای ستون فقرات مبتلا است. این انحنا در ستون فقرات به ساز چنگ تبدیل شده‌است. البته یک‌سری از نقاشی‌ها هم مربوط به انسان‌های سالم هستند.
مونا خورشیددوست به واسطه شغل پدرش به عنوان پزشک، از کودکی با عکس‌های رادیولوژی آشنا است و به دلیل اینکه تحصیلات دانشگاهی مربوط به علوم تجربی دارد، به اطلاعات مرتبط با این علم، علاقه ویژه‌ای دارد.
«می‌شنوی؟»
این هنرمند درباره انتخاب اسم «می‌شنوی؟» برای مجموعه آثار نقاشی‌اش اظهار کرد: هدفم برای انتخاب این عنوان برای گالری این بود که قصد داشتم با طرح یک سوال به مخاطبم تلنگری بزنم تا در این هیاهوی زندگی روزمره، به موسیقی و زمزمه درون هر چیزی توجه کند و برای هرکسی چالشی شود تا آن را بیشتر بشنود.
خورشیددوست درباره تاثیر موسیقی بر آثار نقاشی‌اش تصریح کرد: نمی‌توانم بگویم که برای خلق نقاشی‌هایم از موسیقی ویژه‌ای الهام گرفتم اما چون همیشه موسیقی کلاسیک و پیانو کار می‌کردم و همیشه در جریان موسیقی بوده‌ام، موسیقی به صورت مستمر برای من الهام‌بخش است.
او ادامه داد: هنر یک مفهوم منسجم است و همه ابعاد هنر به یکدیگر مرتبط هستند. همانطور که موسیقی به نقاشی ایده می‌دهد، به تئاتر و سینما و نویسندگی و… می‌تواند ایده دهد. ابعاد مختلف هنر به یکدیگر متصل هستند اما چون موسیقی بخشی از شخصیت و علاقه من و نقاشی شغل من است، در ذهن من موسیقی و نقاشی، ارتباط بیشتری با یکدیگر دارند.
این هنرمند عنوان کرد: برای روز افتتاحیه گالری‌ام، شقایق نجاتی، نوازنده ویولنسل برای نوازندگی در گالری حضور داشتند و به صورت بداهه و در لحظه متناسب با فضای گالری و احساسی که از هر تابلو نقاشی دریافت کرد، قطعاتی را آماده و نواخت.
نت‌ها را از میان استخوان‌هایم عبور می‌دهم
با توجه به اینکه در کنار تعدادی از نقاشی‌ها، نوشته‌ای مرتبط با آن اثر روی دیوار نوشته شده‌است، در ادامه یکی از این نوشته‌ها را می‌خوانیم: «آرشه روی مهره‌ی دوازدهم حرکت می‌کند. «سی…»، طنین آن در تنم می‌پیچد و در من جای نمی‌گیرد و از چشمانم و دهانم فوران می‌کند.
«فا، فا« دو…»، ارتعاش به پاهایم می‌رسد و مرا آنجا می‌برد که باید، به مچ دست‌ها می‌رسد و روی کاغذ خطی را می‌کشد که باید…تنم را میان امواج آرشه‌های تو رها می‌کنم. نت‌ها را از میان استخوان‌هایم عبور می‌دهم و به چیزی که چشم‌ها ببینند و بشناسند ترجمه می‌کنم، به خط، به کلمه، به حرمت، به رقص…و به این فکر می‌کنم که آیا موسیقی، صدا، همان چیزیست که تا ابد باقی است؟
پس اگر کسی سراپا گوش شود و شنیدن بیاموزد، صدای گریه‌ی مسیح هنگام تولد را خواهدشنید؟ صدای اولین بارانی که بارید، صدای آواز اولین کسی که نت‌های تو را شنید، خمپاره‌ها، عاشقانه‌ها، لالایی زمزمه‌وار تمام مادران تاریخ را، خواهد شنید؟
پس اگر کسی گوش‌هایش به سکوت شنوا شود، صدای فریاد تاریخ را شنیده؟ تمامی این ارکستر سمفونیک درهم و برهم را؟».
مونا خورشیددوست در پایان اشاره کرد: برای ادامه مسیر این نوع از نقاشی‌هایم، برای آینده ایده‌های متنوعی دارم. قصد دارم همین سبک را با تکنیک‌های دیگر نقاشی به غیر از مداد و زغال و این مفاهیم را در اشکال دیگر به تصویر بکشم.
نمایشگاه انفرادی مونا خورشیددوست با عنوان «می‌شنوی؟» جمعه ۳۱ فروردین افتتاح شده‌است. این نمایشگاه تا روز سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت، از دوشنبه تا جمعه به جز تعطیلات رسمی از ساعت ۱۶ تا ۲۰ در گالری «دوست» در تهران برقرار است.
سمیرا اسدیان
بیشتر بخوانید:
احساس موسیقایی رنگ را درک کرده‌ام