سیاوش عباسی، تهیه‌کننده تئاتر در گفتگو با پلاتوهنر با اشاره به اینکه در ایران تعریف درستی از شغل تهیه‌کننده وجود ندارد، گفت: تهیه‌کنندگی باید به‌صورت حرفه‌ای به علاقمندان این حوزه آموزش داده شود، بدون شک من نیز هم‌اکنون در حال یادگیری هستم. براین باورم که تهیه‌کنندگی فعالیت بسیار پیچیده‌ای است که در ایران و در خارج از کشور نیاز به المان‌هایی برای پیشبرد اهداف فردی و گروهی دارد.
سرمایه‌گذاری با تهیه‌کنندگی فرق دارد!
عباسی با بیان اینکه زمانی که از تهیه‌کنندگی صحبت می‌شود ذهن افراد ناخودآگاه به سمت پول می‌رود، تصریح کرد: در واقع تهیه‌کننده در تعریف درست خود فردی است که به زبان خودمانی کار را جمع می‌کند؛ این فرد باید توانایی داشته باشد تا کار را از صفر تا صد روی صحنه ببرد و از آغاز تا پایان اجراها بتواند همه جوره در کنار کارگردان باشد. فکر می‌کنم متاسفانه با توجه به افزایش حضور سرمایه‌گذاران در عرصه تئاتر، بسیاری سرمایه‌گذاری را با تهیه‌کنندگی اشتباه خواهند گرفت.
این تهیه‌کننده تئاتر در پاسخ به این سوال که چرا اسپانسرها بیشتر به کنسرت و سینما رجوع می‌کنند، گفت: بدون شک سینما و کنسرت درآمد خوبی برای تهیه‌کننده محسوب می‌شود و تهیه‌کننده در آن حوزه با خیالی آسوده مشغول به کار خواهد شد و قطعا نیز سود خواهد کرد.
او ادامه داد: پس از تصویب قانون معافیت مالیاتی، سرمایه‌گذاری در سینما و موسیقی افزایش پیدا کرد؛ به نوعی می‌توان گفت همین امر دلیلی شد تا افراد با ریسک کمتر مالی، به سمت جایگاه بزرگتر و پول بیشتر بروند.
یک میلیون تومان هزینه یک استوری تبلیغاتی!
عباسی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره بر اینکه فضای تبلیغات در تئاتر بسیار محدود است، گفت: تبلیغات تئاتر این روزها محدود به فضای مجازی است و به ما بهایی داده نمی‌شود. گروه تئاتر برای یک استوری تبلیغاتی در فضای مجازی می‌بایست بالغ بر یک میلیون تومان هزینه کند و این امر برای چندین مرتبه تبلیغات به شدت سخت و دشوار خواهد شد چراکه تبلیغات تئاتر یک مرتبه جوابگو نخواهد بود. بدون شک اگر مسئولیتی در این حوزه داشتم پس از تماشای آثار باکیفیت و جذاب؛ تلاش می‌کردم تا از همه آنها حداقل حمایت در حوزه سرمایه گذاری و تبلیغات صورت گیرد.
او در پاسخ به این سوال که تهیه‌کننده‌های تئاتر چه مقدار توانسته‌اند با جشنواره‌های خارجی ارتباط برقرار کنند، تصریح کرد: متاسفانه این اتفاق بسیار محدود و به طور خاص رخ داده است، باید بپذیریم که برای شهرستان‌ها شرکت در جشنواره‌های داخلی نیز هزینه‌بر است چه رسد به خارج از کشور که شرایط بسیار سخت و دشوار است. بدون شک در کشورما گروه‌های بسیاری توانایی رقابت و کسب عنوان‌های برتر در جشنواره‌های معتبر جهان را با حداقل امکانات دارند، اما آنچه از این اتفاق جلوگیری می‌کند، نبود حامی مالی و هزینه‌های سرسام‌آور اقامت و رفت و آمد است که گروه می‌بایست خود آنها را پرداخت نماید.
عباسی ادامه داد: با ورود اینفلوئنسرهای فاقد تحصیلات آکادمیک در حوزه بازیگری، متاسفانه حضور برخی از هنرمندان واقعی در این حوزه کمرنگ شده است؛ فکر می‌کنم در مرتبه اول باید بدانیم که هنر را نباید زیر سوال برد؛ این صحنه بزرگان و اساتید بسیاری را به خود دیده است و به همین دلیل می‌بایست برای آن احترام ویژه‌ای قائل شد. البته برخی از دوستان اینفلوئنسر پیش از این بازیگر بوده‌اند و پس از آن وارد فضای مجازی شده و به شهرت دست پیدا کردند، اما عده‌ای متاسفانه هیچ تحصیلاتی از فضای تئاتر و بازیگری ندارند و این امر موجب آسیب بسیار زیادی به هنر تئاتر خواهد شد.
تهیه‌کننده واقعی تئاتر کیست؟
او ادامه داد: برخی از دوستان براین باورند که باحضور اینفلوئنسرها در دنیای تئاتر، حضور مردم در این فضا بیشتر خواهد شد و این اتفاق موجب رونق هنر نمایش خواهد شد. با احترام فراوان به همه دوستان متاسفانه به طور کلی و جزئی با این دید مخالف هستم؛ براین باورم تئاتری که به این شکل و با این هدف روی صحنه برود نامش تئاتر نیست و دوستانی که این آثار را تماشا می‌کنند متاسفانه یک اثر نمایشی خوب تماشا نکرده‌اند که بدانند تئاتر به چه معنا و مفهومی است.
او ادامه داد: براین باورم بسیاری از تهیه کننده‌ها تنها به شرایط مالی فکر می‌کنند اما تهیه‌کننده واقعی تئاتر فردی است که عاشق تئاتر بوده و آن را می‌فهمد و دوست دارد؛ یک تهیه‌کننده کاربلد تئاتر می‌کوشد تا همراه با گروه اجرایی خود به مخاطبان اثر اندیشه‌ای را انتقال دهند و به طورکلی به تئاتر تنها صرف وقت‌گذرانی نگاه نخواهند کرد.