به گزارش پلاتوهنر به نقل از روابط عمومی معاونت هنری، محمود سالاری معاون امورهنری وزیر فرهنگ در آیین افتتاحیه نخستین جشنواره ملی تئاتر شبستان درباره این جشنواره سخن گفت.
محمود سالاری با طرح یک سؤال اظهار کرد و گفت: «بازیگر» یا «هنرپیشه» به نظر شما کدام واژه صحیح است؟ حضرت آیت‌الله جوادی آملی می‌فرماید: «نگویید بازیگر! چون قرآن فرموده است «و ما کنا لاعبین؛ ما بازیگر نیستیم» بنابراین میان بازیگر و هنرپیشه تفاوت وجود دارد.»
معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: تمایز بین تئاتر مسجدی با دیگر هنرها در همین است؛ یعنی مبنا و ریشه تئاتر مسجدی، مبنای قرآنی است.
او با اشاره به مقاله دکتر زرین‌کوب با موضوع رابطه هنر با اسلام گفت: دکتر زرین‌کوب در بخشی از مقاله خود می‌نویسد: «که گفت که در اسلام، دین را با هنر سازگاری نیست؟ برعکس، این هر دو با یکدیگر ملاقات می‌کنند و آن‌هم در مسجد. دوستدار جمال. یک نظر به بعضی مساجد کهن نشان می‌دهد که این بناهای باشکوه والا که به پیشگاهِ خدا اهدا شده‌اند صرف‌نظر از قدس و نزهتِ معنوی که دارند ازلحاظ یک مورخ نیز در خور آن‌اند که گالری‌های هنر اسلامی تلقی شوند… حقیقت آن است که معمارِ مسلمان در روزگاران گذشته هر زیبایی را که در اطراف خویش می‌دید اگر آن را در خورد عظمت و جلالِ خدا می‌یافت سعی می‌کرد تا به هنگام فرصت برای آن در مسجد جایی باز کند.»
سالاری ادامه داد: مسجد در طول تاریخ تجلی‌گاه همه هنرها بوده است. متأسفانه با ظهور مدرنیته هنر از زندگی مردم جدا شد. درحالی‌که درگذشته هنر در زندگی روزمره مردم جاری و ساری بود. مردم ما حتی ظرف آبی که در آن آب می‌نوشیدند آمیخته با هنر خوشنویسی بود و بر روی کاسه‌های آب با خط خوشنویسی نوشته بود سلام بر سالار شهیدان.
او در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به جایگاه تئاتر و نمایش در زندگی گفت: جشنواره تئاتر شبستان طلیعه‌ای است برای این‌که هنر و زندگی دوباره در کنار هم قرار گیرند. اوج هنر ما در دورانی بود که هنر و زندگی باهم ممزوج بودند. تئاتر شبستان باید «هنرپیشه» تربیت کند نه «بازیگر». هنرپیشه بودن است که ارزش و اهمیت دارد.
معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بابیان این نکته که ما باید مساجد را مأمن و پناهگاه هنر قدسی قرار دهیم و هنر قدسی را از مساجد به سطح جامعه بیاوریم گفت: زمانی آبشخور، مأمن و جلوه‌گاه همه هنرمندان در همه رشته‌ها آستان قدس و به‌تبع آن مساجد بودند. ملک‌الشعرای بهار که شما نام او را در تاریخ می‌خوانید این لقب را از آستان قدس داشت یعنی ملک‌الشعرای آستان بود. امروز هم باید به آن دوران بازگردیم.
